στη νυχτιά

Μόλις πέσει η νυχτιά, τα πρωτόγονα ένστικτα των δίποδων ζώων,  έχουν τον πρώτο λόγο... Τα κορίτσια μοιάζουν εξωτικά, ο πόθος… η στέρηση… φέρνουν ρίγη στη ραχοκοκαλιά! Είναι η ώρα που βγαίνουν από τις τρύπες τους, όλα τ’ ανδρείκελα της πόλης... Ψυχάκιδες, ναρκομανείς, δολοφόνοι, νταβατζήδες, μεθυσμένοι, στερημένοι και κάθε λογής κάγκουρες συναντιούνται στους έρημους, σκοτεινούς, κακόφημους δρόμους της αγοράς...

Φτηνές γυναίκες… φτηνό άρωμα… φτηνά ναρκωτικά... Δήθεν καυτές ανάσες… από πόρνες της συμφοράς! λίγη αγορασμένη συντροφιά...

Η πιάτσα είναι αμείλικτη, η αναλογία του τι δίνεις και του τι παίρνεις ακριβοδίκαιη, μα η ταρίφα παραμένει η ίδια κι εξομοιώνει όλους τους αγοραστές... Τ’ ολόγιομο φεγγάρι, μοναδικός μάρτυρας σε κάποια λίγα, ηδονικά(!) λεπτά… Κι εσύ, κάθε νύχτα εκεί… νοιώθεις πως πεθαίνεις και πως ξαναγεννιέσαι ταυτόχρονα… κάθε σου φορά!  

Κατάντια!!!...