ιστορία

Περιδιαβαίνοντας στα καλντερίμια του νησιού… αναζητώντας διεξόδους, στα μονοπάτια του μυαλού… στο τζάμι της βιτρίνας ενός καταστήματος ξάφνου, κοντοστάθηκε… 

Κοίταξε το είδωλο του... την εμφάνιση του… που σε βάθος ετών παρέμενε η ίδια πάντα... λες κι είχε σταματήσει αυτή, πολλά έτη πριν… τι κι αν είχε μπει πλέον στα σαράντα χρόνια της ζωής του...

Αυτή τη ψηλή… λεπτή…  κι ευχάριστη για πολλούς εμφάνιση του... αυτό το γοητευτικό χαμόγελο του… τα όμορφα γλυκά, σπινθηροβόλα μάτια του, όπως αρέσκεται ακόμη και σήμερα να του λέει, μια φίλη του παιδική… ίσως αυτά να ήταν τελικά που γεννούσαν έντονα τη συμπάθεια των ανθρώπων… τι κι αν ο ίδιος επεδίωκε σπάνια να την αποκτήσει αυτή... 

Ένα αλγεινό προνόμιο... μια κατάρατη έλξη... Σκόρπιες σκέψεις, τον ταλάνιζαν το σούρουπο αυτό… Μ’ ένα μειδίαμα στα χείλη, έσυρε ξανά τα βήματα του αργά… το επίκτητο είναι φλύαρο…  το πραγματικό σ’ εμάς, παραμένει σιωπηλό ψέλλισε… Άλλωστε το μόνο που πραγματικά αποζητούσε, ήταν να ολοκληρώσει τον εαυτό του… αυτός δε θα πρέπει να είναι ο σκοπός κάθε ανθρώπου;  

Ίσως αυτή να ήταν η ιστορία ενός άντρα… ψηλού κι αρρενωπού ετών σαράντα…