βήμα δεύτερο

νέοι ορίζοντες… νέες διαδρομές… αγέρωχες, τις θάλασσες ολοένα διασχίζουν… σ’ ανακαλύπτω πάλι, ω ένδεια μου νυχτερινή, κουρσεμένη απ’ όλους μου τους δαίμονες… και ξεδιπλώνω έναν ουρανό, για να προετοιμάσω την πτήση μου… κλείνω τα μάτια, σβήνω το φως και το σκοτάδι μετουσιώνεται σ’ ένα πολύχρωμο κόσμο μαγικό... κι απογειώνομαι... απογειώνομαι ίσα με μένα!!! είμαι ένα βήμα πριν τον εαυτό μου... είμαι ένα τίποτα, που επιθυμώ να γίνω τα πάντα…