αέναο

kittaro blog




kittaro

 

διάφανο το δέρμα, δαντελένιο, εκεί που η σκέψη ορίζει σύνορα για να τεμαχιστούν αποκαθηλώνεται η ουσία της ύπαρξης, τεμαχίζεται βίαια οδυνηρά οδύνη στα δάχτυλα, στην αφή, στο άγγιγμα... μήτρα που περικλείει μυστήρια της φύσης αγέννητα καλεί στο όνομα σου θεούς και δαίμονες για να εκπληρωθεί η προφητεία...




ψυχές
Δεκεμβρίου 20, 2011
2

Σχόλια

  1. Εχω κρεμαστει στα λαμπακια του δεντρου με την μικρη μου και δυσκολευομαι να κοιταξω κατω την ωμη πραγματικοτητα. Κοιταζω προς την κορυφη το αστρο :) Στρουθοκαμηλιζω; Ας ειναι, θα περασουν οι γιορτες με χρυσοσκονη (που ισως την εχω περισσοτερη αναγκη απο το Ισμηνακι) και μετα βλεπουμε :)

    Σου ευχομαι καλες γιορτες με υγεια και μαζι με ανθρωπους που αγαπας φιλε μου!!!
    xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. … σύνορα π’ ορίζουν, υποστάσεις ανθρωπίνων οντοτήτων, ερμηνειών και προβολών απατηλών… πρέπει να κατανοήσουμε πρώτα τον εαυτό μας, για να διακρίνουμε πολύ πιο πέρα απ’ αυτά… δεν έχουν κάγκελα οι ψυχές… οι προφητείες θα εκπληρωθούν, πριν από ‘μας, για μας… στο πέρασμα των αιώνων, τίποτα δεν ξεκινά και δεν σταματά εδώ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Search

Follow