ρίζα

kittaro blog




kittaro
 
 

αναζητώ, περπατώ, αφουγκράζομαι, ιχνηλατώ, κατακτώ… όμως η θάλασσα, η θάλασσα είναι το ζητούμενο… μονάχα αυτή, μ’ ατέρμονες μεταμορφώσεις μου αντιστέκεται… την κοιτάζω, την αγγίζω, την κρατώ κι όλο μου φεύγει, όλο μου γλιστρά… μονάχα εγώ, να παραμένω εξακολουθώ… την παρατηρώ και νοσταλγώ το παρελθόν μου, εκείνο που κάποτε υπήρξε μονάχα θάλασσα… μονάχα νερό…
 
κόσμοι κι απόψεις συγκρούονται μέσα μου, αιφνίδια, απρόσμενα, αντιφατικά… κι όλο νέους γεννώ… τόσα και τόσα, κομμάτια μέσα μου διάσπαρτα, αποκομμένα, μοναχικά… πονούν, σέρνονται, αιμορραγούν κι αναστενάζουν… απ’ την πηγή τους, εξόριστα…
 
ξεριζωμένη, πληγωμένη, η ρίζα μου… αθεράπευτα σαν στάζει… αίμα ή σπέρμα κυλά;
 

θάλασσα
Μαρτίου 4, 2012
8

Σχόλια

  1. Ανώνυμος04 Μαρτίου, 2012

    υποκλίνομαι στη γραφή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θα πω κι εγώ στην ταχύτητα σου φίλε μου Dark! σ' ευχαριστώ θερμά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σπάνια λουλούδια του πόνου, ευωδιάζουν κάποια … με ευωδιά ιδιαίτερη αναζητώντας ζωή άλλη…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οταν εφυγα στα 18 να σπουδασω στην Τσεχια, συνειδητοποιησα οτι ειχα αναγκη τη θαλασσα. Και δεν ειχα μεγαλωσει τοσο μεσα της οσο εσυ. Οταν πηγα με μεταγραφη στην Constanta ενιωσα σαν το σπιτι μου:) Λιμανι! Με ολα τα καλα και τα ασχημα ενος λιμανιου. Μα ειχε θαλλασα. Ειχα την πολυτελεια να πηγαινω να της μιλαω απο κοντα. Θεωρω οτι ειμαι περισσοτερο του βουνου πια. Αλλα δεν μπορω ευκολα να αντισταθω σε μια χειμωνιατικη θαλασσα.

    Ελπιζω να ειναι ευκολη και ανωδυνη η επιλογη σου φιλε μου :) Νομιζω αιμα κυλαει και στις δυο περιπτωσεις. Μην ντυνεις την οποια απο τις δυο επιλογες με ενοχες :)

    Καλη εβδομαδα!

    xxxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ριζώνουν άραγε seirie, η μήπως είναι καμουφλαρισμένη, σήψης ευωδία;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Dee2 μοοοοοοοοοοοοοου :) τι σου 'χω πει βρε; μην προσωποποιείς τις αναρτήσεις μου, τουλάχιστον όχι απόλυτα ... άλλωστε πρέπει ν' αποκτήσω κι εγώ ένα λόγο ύπαρξης, όχι τόσο σαν μπλόγκ αλλά σαν οντότητα... ας γράψω τα δικά μου λοιπόν :Ρ

    τη θάλασσα την έχω, ουδέποτε την έχασα στη μικρή μου διαδρομή, ακόμη και τώρα που σου γράφω τη βλέπω την ακούω απ' το παραθύρι μου, σκοτεινή φουρτουνιασμένη να μου μιλά... η σχέση όμως που είχα μαζί της, άλλαξε άρδην... αυτό με πληγώνει, αυτό με στεναχωρεί και με προβληματίζει...

    κι όσο για τις επιλογές μας, δεν υπάρχουν ανάμεσα τους ανώδυνες μα λιγότερο οδυνηρές... άλλωστε δεν υπάρχουν ενοχές, μονάχα οράματα κι επιλογή μου αν μπορώ να το κάνω αυτό, είναι το σπέρμα που υποδηλώνει γένεση, ζωή... κι όχι το αίμα του θανάτου...

    υ.γ με τα mails τελικά δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα κι αδυνατώ ειλικρινά, να καταλάβω το γιατί :(

    ματς και μουτς!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. :):):) το εχω αυτο το ελαττωμα, προσωποποιω συνεχεια. Ακομη κι αν μου το πεις αλλες δεκα φορες, εμενα παλι θα μου ξεφυγει και θα σου απαντησω σαν να εχω διαβασει το ημερολογιο σου :):) Θα προσπαθησω κι εγω να προσεχω, θα με ανεχτεις κι εσυ και ολα καλα :):)

    Αυτο που λες για την θαλασσα τελικα μου θυμιζει περισσοτερο αυτο που νιωθω για την Αρναια :)
    Γιατι εχεις συνδιασει το αιμα με θανατο και οχι με ζωη; :) Χωρις να θελω να υποτιμησω τη γεννεση με το σπερμα βεβαιως βεβαιως :) Το ερμηνευσα διαφορετικα στο μυαλουδακι μου. Πιο πεζα :)



    Θα σου ξαναστειλω μειλ. Που θα παει θα τα καταφερουμε!:) Δεν θα μας νικησει η τεχνολογια :):)

    xxxxxxxxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. δεν έχω τίποτα ν' ανεχτώ, άλλωστε αυτή είναι η φίλη μου γλυκεία, αισιόδοξη, μαχητική, δοτική και λίγο ξεχασιάρα... :)

    υ.γ παραμένει το υγρό της ζωής, αλλά στην ανάρτηση αυτή έχει να κάνει με την αιμορραγία και το θάνατο απ' αυτή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Search

Follow