προβολές

kittaro blog




kittaro




τʼ ανθρώπινου πνεύματος, όλες οι ανθρώπινες ερμηνείες… γι αυτό και πολλές φορές εινʼ απατηλές… ενδεχομένως την πραγματικότητα, όχι μονάχα να μη διακρίνουμε, αλλά και να μην κατανοούμε αυτό, που ο άλλος θέλει να μας πει… σκαριφήματα, πριν και κάτω απʼ το δικό μας πρίσμα… αυτό που βλέπουμε, αυτό που μας προβάλουν (επιτηδευμένα ή μη), θεωρούμε (όχι άδικα) πως είναι και το πραγματικό… κι αν… σε υποκειμενικά – ελαττωματικά ή ακόμα και σε προκατειλημμένα συμπεράσματα ότι διακρίνουμε βασίζεται;;; νόηση πρωτίστως, στην πλατωνική αλληγορία της σπηλιάς… κι έπεται η… κατανόηση!!!…


δραπετεύοντας
Ιουλίου 28, 2012
6

Σχόλια

  1. Communication, while it is so easily accessible, is so absolutely illusive. No one carries a dictionary in his pocket. Words are defined by us individually, by our experience as well as by our dictionaries. Communication is the most difficult task in the world -- and, probably, always will be.

    I am not sure if your art puts me on a 1970s disco dance floor or on an airport runway, Kittaro .... sort of teasing .... take care ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τη σωστή νόηση τη φέρει λένε το πνεύμα... κι όμως είναι φορές που η ψυχή όλα τ'ανομολόγητα κατανοεί και μεταφράζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ο νους έχει ανάγκη τη ψυχή... και η ψυχή, το πνεύμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επικοινωνία.. ζήτημα μόχθου και θέλησης.. από πολύ πιτσιρίκια, κατά την αναζήτηση της Αλήθειας αντιλαμβανόμαστε πως ειναι αδύνατον να ξεφορτωθούμε την υποκειμενικότητα.. παρόλο που είναι τότε ακόμα πολύ νωρίς για να πούμε πως προλάβαμε να την χτίσουμε δυσθεώρητη.. κι όμως... προσωπικά μου έχει γίνει βίωμα από πολύ μικρή πως για να επικοινωνήσω έτσι ακριβώς όπως το λαχταρώ, με ειλικρίνεια δηλαδή, θα πρέπει που και που.. τακτικότατα δηλαδή.. και προπάντον πρωτού ερμηνεύσω.. να βγω από μένα και να σταθώ απέναντι.. στου άλλου τα παπούτσια όπως το λένε.. και παρόλο που έχω τον εγωισμό να πιστεύω πως αυτό δεν είναι κάτι που το πράττουν όλοι.. φαντάσου! παρόλα αυτά και πάλι ξέρω πόσο δύσκολο είναι.. είναι η πρώτη δύσκολη εργασία που μας ανατίθεται ερχόμενοι στη ζωή.. στην κοινωνία.. και είναι και αυτή η ίδια που δεν πρόκειται ποτέ να την φέρουμε σε πέρας όσο κι αν προσπαθήσουμε... είναι αυτή η αιτία της ύπαρξης ίσως.. να βελτιώνουμε εαυτούς συγχρωτιζόμενοι με ομοίους μας.. κοπιάζοντας να πλησιάσουμε.. και να αναδείξουμε την καθολική ανθρώπινη ταύτιση.. ναι! αυτή που προβάλει μέσα από τις άπειρες διαφορές μας! είναι αυτό το οξύμωρο που ποτέ δεν θα αγγίξουμε.. που μπορούμε να το συλλάβουμε όμως με το νου και την ψυχή μας :)
    ας κάνουμε λοιπόν αυτό που μπορούμε.. το δυνατόν αν όχι το αδύνατο.. εν τούτοις στο αδύνατο στοχεύοντας... έτσι προχωρήσαμε και έτσι θα προχωράμε.. στο αχανές χάος του χώρου και του χρόνου, μπορεί να μην φαίνεται, πάντως στάσιμοι δεν είμαστε! ;)
    ζητώ κατανόηση για την φλυαρία μου αγαπητέ kittaro.. η ένταση της ημέρας φταίει που μόλις επέλεξε αυτή τη γωνιά για να καταλαγιάσει...
    όμορφο βράδυ.. και φυσικά,
    Καλό σου μήνα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πολλά είναι τούτα αγαπητή Κυρία, που καλούμαστε στην πάροδο των αιώνων, όχι μονάχα ν' ανακαλύψουμε αλλά και ν' απαντήσουμε, να κατανοήσουμε...

    είναι ιδιαίτερα τιμητικό για ένα χώρο, αν κι εφόσον έχει την ικανότητα αυτή, να σας καταλαγιάζει... να σας απαλλάσσει απ' την ψυχική ένταση... και να σας ηρεμεί...

    καλό μήνα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Search

Follow