ναυάγια

πάντα γόνιμες διαθέσεις και κοπιαστικές προσπάθειες θα γεννά η πλάνη... άνθρωποι του πάθους… που πλέον θλίβονται για τ’ οξυγόνο που σπατάλησαν κυνηγώντας ίσκιους... η αμοιβαία απάτη, μπορεί να απειλεί τα άτομα με πολτοποίηση, αλλά παραμένει πάντα δημιουργική... τι κι αν μέσα σε μια παρόμοια λέσχη με ραγισμένες καρδιές και ψαλιδισμένες γλώσσες, ενδέχεται να βρει κανείς τους φίλους του... το ειρωνικό μειδίαμα στο τέλος κάθε συνεδρίας κάτι το σπαρακτικό προδηλώνει για κάθε περιφρουρημένο ή αφρούρητο εγώ, που εντέλει στη λήθη βυθίζεται όπως... τα ναυάγια που καταπίνει ο ωκεανός κι ας... αναζητά ακόμα φάρους!!!